Habenaria rhodocheila

Hance 1856
Podrodzina: Orchidoideae
Plemię: Orchideae
Podplemię: Orchidinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Habenaria rhodocheila

Synonim: Habenaria pusilla Rchb. f., Habenaria militaris Rchb. f., Habenaria xanthocheila Ridley  

Występowanie:

Tajlandia, Laos, Kambodża, Wietnam, Malezja, Chiny i Filipiny. Storczyk ten spotykany jest w wielu miejscach w całym Wietnamie, począwszy od gór na północy, gdzie rośnie na wysokościach 600-1100 m, po wschodnie, południowo-wschodnie i południowe terytorium lądu stałego, a także na półwyspie tajskim. Na Malajach obszar jego występowania rozciąga się w kierunku południowym do stanu Pinang w północno-zachodniej części kraju. W Wietnamie spotyka się go w licznych miejscach, łącznie z Quang Tri i Dalat na północy kraju w pobliży granicy z Laosem, na wysokościach 450-700 m. Rośliny najczęściej rosną na omszałych skałach.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 41°C i 2°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% zimą do ponad 80% latem i jesienią.
Opady od 8 mm w okresie grudzień-luty do 292 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 27,8/11,7°C w styczniu do 33,9/22,2°C w maju.
Okres kwitnienia: Od maja do grudnia, z największym nasileniem w październiku.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparty jest na raportach hodowców. Rośliny te charakteryzują się długim okresem kwitnienia.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to efektowny tropikalny gatunek o pędach osiągających 20-30 cm wysokości.

Pseudobulwy/łodyga:

Pęd ma 20-30 cm długości, Jest wysmukły, prosty i prawie cały jest otoczony osłonkami podobnymi do liści.  

Liście:

Liście mają do 12 cm długości i 2 cm szerokości. Na pędzie jest zwykle ok. 6 liści wyrastających w pobliżu podstawy pędu, górne liście stają się coraz mniejsze, a najwyższe są bardzo wąskie i wyglądają jak łuski układające się wzdłuż pędu. Wszystkie liście są zielone i mają delikatną siateczkę ciemniejszych żyłkowań.

Kwiatostan:

Główna łodyga ma około 5 cm długości. Stanowi ona przedłużenie wierzchołka pędu wzrostowego, na którym gęsto wyrastają kwiaty, każdy na wysmukłej szypułkowatej zalążni o długości 2 cm.

Kwiaty:

5 do 15 kwiatów gęsto ułożonych na pędzie. Każdy kwiat ma 2,5-5,0 cm średnicy. Najbardziej okazałą częścią kwiatu jest warżka. Kolor kwiatu jest zmienny - od szkarłatnego lub ceglastoczerwonego do pomarańczowego i koralowego do jaskrawo różowego i żółtego. Płatki grzbietowe i płatki okółka wewnętrznego często są zielonkawe i tworzą wysunięty do przodu, wklęsły kapturek nad prętosłupem. Boczne płatki zewnętrzne rozchylają się pod kątem ok. 45° poniżej linii poziomu. Mają ok. 1 cm długości i są skręcone. Warżka ma zwykle około 3 cm długości i 2,2 cm średnicy i rozszerza się stopniowo od podstawy. Jest bardzo wyraźnie 3-klapowa, z dużymi bocznymi działkami, które są nieco dłuższe niż szersze i stanowią najszerszą część warżki. Rozpostarta, nieco nerkowata działka środkowa rozszerzająca się gwałtownie od wąskiej podstawy ma 1,5 cm długości i 1,2 cm szerokości. Jest ona głęboko rozcięta na wierzchołku i ma z każdej strony zaokrąglony płatek rozdzielony szerokim nacięciem w kształcie litery U na środku obrzeżenia przy wierzchołku. Ostroga o długości do 5 cm wyrasta w dół i do tyłu z podstawy warżki.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 29-31°C, w nocy 22°C, co daje różnicę dobową 7-9°C. Najcieplejsze dni występują wiosną przy końcu okresu suchego. Średnia temperatura takiego wiosennego dnia to 33-34°C, nocy 15-22°C, a dobowa rozpiętość obniża się z 18 do 11°C.  

Światło:

15000-23000 luksów. Rośliny wymagają umiarkowanego cienia, z rozproszonym światłem, czyli nie należy ich nigdy wystawiać na bezpośrednie działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

W okresie od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Ich ilość następnie dość gwałtownie spada i nastaje pora sucha trwająca przez zimę aż do następnej wiosny. Uprawiane rośliny powinny być mocno podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale korzenie muszą zawsze szybko wysychać po podlaniu. Jeżeli rośliny uprawiane są w doniczkach, to podłoże wokół korzeni powinno być przewiewne i nigdy nie może być rozmokłe ani rozłożone. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszać.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu. 

Podłoże:

Rośliny powinny być uprawiane w pojemnikach wypełnionych grubym, szybko przesychającym podłożem. Odpowiednim podłożem jest to, które stosujemy w przypadku Paphiopedilów. Gatunki tropikalne przechodzą w stan uśpienia po przekwitnięciu, ale nie przechodzą tak wyraźnego okresu spoczynku, jak te ze stref bardziej umiarkowanych. Gdy kwiaty przekwitną a liście zżółkną, należy pozwolić roślinie na spoczynek, wstrzymując podlewanie. Należy ostrożnie usunąć wszystkie martwe liście i łodygi przy użyciu nożyczek. Nigdy nie należy wyrywać tych części, bo może to zniszczyć nowe przyrosty. Gdy nowy przyrost będzie już widoczny, stopniowo wznawia się podlewanie od dołu. Habenarie będą się z czasem rozkrzaczać, więc powinny być sadzone do pojemników umożliwiających pewien rozrost. Na przykład 12 cm doniczka może swobodnie pomieścić 30 kwitnących roślin. Przesadzanie wykonuje się, gdy roślina nie jest w fazie aktywnego wzrostu. 

Wilgotność powietrza:

Około 80-85% latem, natomiast pod koniec zimy i wczesną wiosną spada do około 60-65%. 

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 27-31°C, a w nocy 12°C, dając dobową różnicę rzędu 15-18°C. Przez większość zimy opady w naturalnym siedlisku są bardzo skąpe, ale w tym czasie dodatkowej wilgoci często dostarcza obfita rosa i nocne mgły. Uprawianym roślinom należy wstrzymać podlewanie po opadnięciu liści, a podłoże należy utrzymywać zaledwie wilgotne do momentu, gdy wiosną ukażą się nowe przyrosty. Od tego momentu należy stopniowo zwiększać ilość wody, podlewając od dołu. Nawożenie powinno być zredukowane lub wyeliminowane aż do momentu pojawienia się wiosną nowych przyrostów i rozpoczęcia obfitszego podlewania.